نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

2 دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه علامه طباطبایی (ره)، تهران، ایران.

10.30465/srs.2020.5461

چکیده

یکی از ثمرات جهش و پیشرفت علوم تجربی افزایش توجهات به رابطه علم و قرآن و تفسیر علمی قرآن بود، در معرض توجه قرار گرفتن تفسیر علمی هم موجب اتخاذ رویکردهای گوناگونی در این مسئله در میان مسلمانان شده، و هم به بحث‌های کلامی قلمرو قرآن دامن زده است. اما مستشرقان که در سده‌های اخیر وارد مطالعه جدّی در حوزه قرآن و علوم مرتبط با آن شد‌ه‌اند هم به تأمّلاتی در این زمینه پرداخته‌اند، از جمله آنان ماسیمو کامپانینی است که تفسیر علمی قرآن را براساس مبانی هرمنوتیک فلسفی تعریف کرده است. اندیشه‌های وی در این مسئله مواضع مشترکی با دیدگاه‌های روشن‌فکران مسلمان معاصر و متأثر از اندیشه‌های غربی دارد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-انتقادی به بررسی آرای وی پرداخته و درنهایت اثبات شده که مؤلفه‌ها و شاخصه‌های اندیشه وی نظیر مساوی دانستن کاربست هرمنوتیک فلسفی در فهم قرآن با تأویل آن، عبور بدون ضابطه از معانی لغوی و حجیت ظاهری الفاظ قرآن، تاریخمندی قرآن و نگاه پدیدارشناختی به آیات قرآن از شرایط و ضوابط عام تفسیر و نیز ضوابط خاص تفسیر علمی قرآن پیروی نکرده و یا حتی در تقابل با این اصول و ضوابط‌ قرار دارد، در انتها هم تحلیل او از دیدگاه‌های مسلمانان درباره رابطه قرآن و علم مورد بررسی قرار گرفته و به نقاط ضعف آن اشاره شده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analytical Criticism of Massimo Campanini's Hermeneutical standpoint about Quran's scientific verses

نویسندگان [English]

  • Ali Sharifi 1
  • Sobhan Ranjbarzade 2

1 Faculty of Hadith and Quranic studies. university of Allameh tabatabai. Tehran. Iran

2 Faculty of Hadith and Quranic studies, University of allameh tabatabai. Tehran. Iran.

چکیده [English]

One of the results of progress and development of science was increasing attentions to scientific interpretation of the Quran. Recieve attention to scientific interpretation also leed to different approaches in this method of interpretation among Muslims, but Orientalists who entered to the field of Quranic studies in last decades also expressed their standpoints in this area. One of them is Massimo Campanini who defined the scientific interpretation based on philosophical hermeneutic foundations. His opinions about this issue cantain some common positins with contemporary muslim intellectuals. This research with Analytical-Critical method investigated his opinions and demonstrated that the basis of his idea like accord using philophosical hermeneutic in the understanding of Quran with Ta'wil, pass whithout any principle from literal meaning and signification of the Quran, historicisation of the Quran and phenomenological view to the Quranic verses are in contrast with accepted rules and principles of interpretation between Muslims, and at the end evaluated his analysis of Muslims ideas about relation between Quran and science and indicated its drawbacks.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Scientific interpretation of the Quran
  • Massimo Campanini
  • Philosophical hermeneutic
  • Natural science
ابن‌رشد، محمد ابن احمد (1999)، فصل المقال فی تقریر ما بین الشریعه و الحکمه من  الاتصال او وجوب النظر العقلی و حدود التأویل (الدین و المجتمع)، مع مدخل و مقدمة تحلیلیه محمد عابد الجابری، بیروت: مرکز دراسات الوحده العربیه.
ابن‌رشد، محمد ابن احمد (1964)، تهافت التهافت، تحقیق: سلیمان دینا،    مصر:دارالمعارف.
ابوزید، نصرحامد (بی‌تا)، معنای متن: پژوهشی در علوم قرآن، ترجمه مرتضی کریمی‌نیا،    بی‌جا: بی‌نا.
اسدی، احمد (1398)، نقد و ترجمه کتاب مبانی قرآن از ماسیمو کامپانینی (ترجمه الیور لیمن)، رساله دکتری، تفسیر تطبیقی، دانشکده و معارف قرآن، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم.
الجابری، محمد عابد (1998)، ابن‌رشد و سیره و فکر، بیروت: مرکز دراسات الوحده العربیه.
برقی، احمد بن محمد بن خالد (بی‌تا)، المحاسن، قم: دارالکتب الاسلامیه.
پارسا، علیرضا (1395)، «واکاوی روش تأویلی ابن‌رشد»، پژوهش‌های فلسفی، دوره 10، شماره 19،    ص129.
حاج‌ احمد، یوسف (1424ق)، موسوعه الاعجاز العلمی فی القرآن الکریم و السنه المطهره، چاپ دوم، دمشق: مکتبه ابن حجر.
خلف‌الله، محمد احمد (1999)، الفن القصصی فی القرآن الکریم، لندن: سینا للنشر/ الانتشار العربی.
ربانی گلپایگانی، علی (1374)، «نقد تئوری‌های جدا انگاری علم و دین»، کیهان اندیشه، دوره 11، شماره 63، ص 97.
رضایی کرمانی، محمد علی؛ رستمیان، مرضیه، نقی‌زاده، حسن؛ اسماعیلی‌زاده، عباس (1395)،  «روش‌های به کارگیری قاعده جری و تطبیق در حوزه فهم قرآن»، پژوهش‌های قرآنی، دوره 21، شماره 80، ص 23.
رضایی اصفهانی، محمدعلی (1379)، رابطه علم و دین در غرب، تهران: مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر.
رضایی اصفهانی، محمدعلی (1396)، منطق تفسیر قرآن، چاپ هشتم، قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی (ص).
سید قطب (1386ق)، فی ظلال القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1360)، مفاتیح الغیب، ترجمه محمد خواجوی، چاپ دوم، تهران: مولی.
صفار قمی، ابوجعفر محمد بن حسن بن فروخ (1404ق)، بصائر الدرجات الکبری فی فضائل آل محمد (ع)، تصحیح محسن کوچه‌باغی، چاپ دوم، قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی.
طباطبائی، سید محمد حسین (1376)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، چاپ پنجم، قم: بنیاد علمی و فکری علامه طباطبائی.
عابدی، احمد (1384)، «مبانی و ضوابط تأویل از دیدگاه ابن‌رشد»، اندیشه نوین دینی، دوره 1، شماره 3، ص 13.
عبدالمهیمن، احمد (2001)، اشکالیه التأویل بین کل من الغزالی و ابن‌رشد، اسکندریه: دارالوفاء لدنیا الطباعه و النشر.
عبیدی، خالد فائق (1426ق)، الطب فی القرآن الکریم و السنه المطهره و الصیدله و العلاج، بیروت: دارالکتب العلمیه.
عبیدی، خالد فائق (1426ق)، النبات و الانبات و الحیوانات و الحشرات، بیروت، دارالکتب العلمیه.
عیاشی، محمد بن مسعود (1991)، تفسیر العیاشی، بیروت: مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
فرامرز قراملکی، احد (1373)، موضع علم و دین در خلقت انسان، تهران: مؤسسه فرهنگی آرایه.
فیاض، محمدسعید (1393)، فرضیه اقتباس قرآن کریم از مصادر غیر الهی: بررسی و نقد شبهات خاورشناسان، قم: فلاح.
فیاضی، مسعود (1399)، «نسبی‌گرایی در هرمنوتیک فلسفی گادامر»، فلسفه دین، دوره 17، شماره 1، ص 150.
قربانی سینی، علی؛ اکبری، فتحعلی (1393)، «حقیقت دوگانه و نظریه عقل هیولانی ابن‌رشد»، فلسفه و کلام اسلامی، دوره 47، شماره 2، ص312.
کربن، هانری (1392 الف)، اسلام ایرانی، چشم‌اندازهای معنوی و فلسفی، ج1، ترجمه انشاءالله رحمتی، تهران: سوفیا.
کربن، هانری (1392 ب)، فلسفه ایرانی، فلسفه تطبیقی، ترجمه‌ی سید جواد طباطبایی، تهران: مینوی خرد.
کلینی، محمد بن یعقوب (1363)، الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مرتضوی، سید رحمان (1396)، «بررسی و نقد رویکرد پدیدارشناسی دینی هانری کربن»، اندیشه دینی، دوره 17، شماره 2، ص 139.
مظاهری طهرانی، بهاره؛ مصلایی‌پور، عباس؛ ایزدی، مهدی (1396)، «گونه‌شناسی آیات علمی قرآن و مبانی استنباط گزاره‌های علمی از آن‌ها»، آموزه‌های قرآنی، دوره 14، شماره 26، ص 111-112.
مغربی علی عبدالفتاح، العراقی، عاطف (1993)، الفیلسوف ابن‌رشد مفکرا عربیا و رائدا للاتجاه العقلی، قاهره: الهیئه العامه لشئون المطابع.
نجفی اصفهانی، محمدرضا (1389)، نقد فلسفه داروَن، محقّق حامد ناجی اصفهانی، تهران: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی.
 نوری‌زاد، صمد (1383)، آن سوی آیه‌ها؛ نگرشی بر اعجازهای پزشکی قرآن، قم: آیت عشق.
واعظی، احمد (1397)، نظریه تفسیر متن، چاپ سوم، قم:پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
ویلانت، رتراود (1383)، «جریان‌شناسی تفاسیر قرآن در دوره معاصر»، مهرداد عباسی، آینه پژوهش، دوره 15، شماره 86، 130-145.
هایدگر، مارتین (1385)، متافیزیکچیست؟، ترجمه سیاوش جمادی، چاپ سوم، تهران:  انتشارات ققنوس.
 
Campanini, M (2005), "Qur'an and Science: A Hermeneutical Approach", Journal of Qur'anic Studies, vol 7, No 1, p.48-60.
Gadamer, H (1994), Truth and Method, translation revised by Joel weinsheimer and Donald G. Marshal, New York: Continuum.
Hanafi, H (1995), Islam in the Modern World: Vol.1-Religion, Ideology and Development, Cairo: Anglo-Egyptian Bookshop.
Heidegger, M (1988), Being and Time, Translated by John Macquarrie and Edward Robinson, Basil Black well.
Leamen, O (1988), Averroes and his philosophy, Oxford: Clarendon Press.