Science and Religion Studies

Science and Religion Studies

Semantics of the Word "Science" in Mo‘allaqāt al-Sab‘a and the Holy Qur’an from the Perspective of Semantic Relations

Document Type : .

Authors
Shahla Bakhtiyari
Hedyeh Taghavi
Abstract
Abstract
The word science has gone through semantic change in different historical periods and in relation to the cultural and social circumstances of the time and thus has been used in various senses. A semantic study of word in the pre- and post-Islamic eras will reveal that the word has been used in different and even opposite senses. This means that, in the Age of Ignorance (pre-Islamic era), under the time’s prevalent intellectual and cultural way of thinking, the word science was perceived differently than the age of Islam. Due to its historical importance and background, Mo‘allaqāt al-Sab‘a is a useful text for carrying out a semantic study of the word science in the Age of Ignorance. The Qur’an verses, as an important source from which Islamic principles and thoughts have emerged, can be useful for studying semantic change of the word in the pre-Islamic era.
This study uses two aspects of semantic relationship, synonymy and antonymy, to do a semantic study of the word science in the Age of Ignorance and the Islamic era. In the antonymy method, the meaning of science has been determined through words which are used in the context as antonyms of science, and in the synonymy method, words which have been used as an alternative to science have been considered to specify the meaning of the word.
In the Age of Ignorance, senses of the word science are basically related to the domains of personal experiences and one’s level of understanding the world around him, but in the sense of the word has gained some cognitive aspects in the Qur’an verses.
منابع
ابن الشجری (1412). الامالی، قاهره، مکتبة الخانجی.
ابن خلدون (1408). تاریخ ابن خلدون، بیروت، دار الفکر.
ابن سراج (2008). جواهر الأداب و ذخائر الشعراء و الکتاب، دمشق، منشورات الهئیه الجامه السوریه للکتاب.
ابن کلبی (1364). الأصنام، تهران: نو.
ابن منظور (1408). لسان العرب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
اصفهانی، راغب (1362). مفردات فی غریب القرآن، تهران: مرتضوی.
امین، احمد (1353). پرتو اسلام، ترجمۀ عباس خلیلی، تهران.
ایزوتسو، توشیهیکو (1360). ساختمان معنایی مفاهیم اخلاقی و دینی در قرآن، ترجمۀ فریدون بدره‌ای، تهران: قلم.
ایزوتسو، توشیهیکو (1373). خدا و انسان در قرآن، ترجمۀ احمد آرام، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
التهانوی، محمد‌علی (1996). کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.
رازی، ابوالفتوح (1407). روض الجنان و روج الجنان فی تفسیرالقرآن، مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس.
زبیدی (1965). محمد بن محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، دار الهدایه.
زمخشری، محمود (1407). تفسیر الکشاف، بیروت: دار الکتب العربی.
زیدان، جرجی (بی تا). تاریخ اداب اللغه العربیه، بیروت: منشورات دار المکتبه الحیاه.
سبزواری، حاج ملا هادی (بی‌تا). شرح منظومه، دارالمرتضی للنشر.
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر (1404). الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانة آیة الله مرعشی نجفی.
شریعتی، علی (بی‌تا). اسلام‌شناسی، بی‌جا.
الشنتمری، ابوالحجاج یوسف بن سلیمان بن عیسی (1422). اشعار الشعراء السته الجاهلین، بیروت: دارالکتب العلمیه.
شهرستانی، محمد بن عبدالکریم (1410). الملل و النحل، بیروت: دارالکتب العلمیه.
صفوی، کوروش (1383). درآمدی بر معنی‌شناسی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، تهران: ناصر خسرو.
طبری، محمد بن جریر (1412). جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفه.
طوسی، محمد بن حسن (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
عضیمه، صالح (1386). معناشناسی واژگان قرآن، سید حسین سیدی، آستان قدس.
فخر رازی، محمد بن عمر (1420). تفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
قرشی، سید علی‌اکبر (1361). قاموس قرآن، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
القرشی، ابوزید محمد بن ابی الخطاب (1424). جمهره اشعار العرب، بیروت: دارالکتب العلمیه.
قمی، محمد بن محمدرضا (1368). تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
مظفر، محمدرضا (1382). المنطق، ترجمة علی شیروانی، قم: دارالعلم.
معلقات سبع (1345). ترجمۀ عبدالحمید آیتی، تهران: سازمان انتشارات اشرفی.
میبدی، رشیدالدین (1371). کشف الأسرار و عدة الأبرار، تهران: امیرکبیر.
Science and Religion Studies
Volume 5, Issue 9 - Serial Number 9
November 2014
Pages 1-20